"Drinki Franka przy Javie" czyli koncert Janusza Smulskiego i wystawa ilustracji i malarstwa Beaty Szpury

Część muzyczna przedstawienia to własna interpretacja piosenek Janusza Smulskiego wykonanych niegdyś przez Franka Sinatrę. Wierna próba odtworzenia muzycznego stylu tego okresu wzbogaca satyryczny charakter tekstów wykonywanych zarówno w języku polskim jak i angielskim.

Spektakl „Drinki Franka przy Javie” swoją nazwę bierze z polskiej tradycji plotkowania przy kawie. Temat ulubionych piosenek Franka Sinatry zmienia się w nowych, napisanych przez Janusza Smulskiego tekstach często żartobliwych. Autor śpiewa i akompaniuje sobie na fortepianie w tradycyjnym jazzowym stylu, lecz słowa do każdego z utworów zostały zmienione, zainspirowane przez pogłoski, różne opinie, uprzedzenia, naciski mediów społecznościowych i jego własną wyobraźnię. Odzwierciedlają one, jak hollywoodzkie stereotypy z czasów Sinatry odnoszą się do naszych współczesnych doświadczeń na temat miłości i kobiet.

Zamiast znanych i oczekiwanych słów ze standardów jazzowych kojarzonych z głosem Sinatry, publiczność wysłuchała historii o ulubionych drinkach tego amerykańskiego piosenkarza. Poszczególnym utworom towarzyszyły komentarze Smulskiego na temat życia Sinatry.

Przedstawiony przez Smulskiego program pt. „Drinki Franka przy Javie” jest ściśle związany z tematyka obecnych tu ilustracji i malarstwa wybitnej artystki, Beaty Szpury. Jej prace są tak inspirujące, że zaprezentowane wraz z występem muzycznym przenoszą słuchaczy w magiczny świat melodii Sinatry.

Prof. Beata Szpura pokazała na wystawie 26 prac dzieląc je tematycznie. Na jednej ścianie wiszą ilustracje wykonane na papierze w różnych technikach: piórkiem i tuszem, akwarelą, gwaszem i akrylem. Na drugiej ścianie oglądamy obrazy bardziej osobiste, portrety mamy artystki, ulubione widoki upstate Nowego Jorku, kwiaty. Są to obrazy olejne.

W ilustracjach Szpury widzimy radość i afirmację życia. Wyobrażone sceny cechują się dynamiką ujęcia, wielobarwnością i rozmachem. Linearyzm form, jej kreskę, żywą i chwiejną dopełnia gama barw nasyconych, walorowo modulowanych. Istotnym elementem wypracowanej przez artystkę stylistyki jest też rozbudowana narracyjność scen, mnożenie epizodów nasyconych witalną energią, zabarwionych humorem lub groteską.

Koncert prowadził Jakub Polaczyk znany polsko-amerykański kompozytor i pianista, dyrektor Klubu Seniora Jana Pawła II przy Centrum Polsko - Słowiańskim na Manhattanie. Obecni byli również prezes CP-S Marian Żak, oraz dyrektorzy CP-S sekretarz Bożena Konkiel i skarbnik Zbigniew Solarz.

Janusz Smulski to urodzony w Polsce kompozytor, pianista, wokalista i pedagog, mieszkający od 1981 roku w USA. Rozpoczynał swoją wczesną karierę muzyczną jako trębacz jazzowy w grupie Dixieland Racing Team. Był autorem piosenek do przedstawień kabaretowych w teatrach i zespołach kabaretowych, m.in. w teatrze „Prochownia”. Występował w Warszawie jako kompozytor piosenek dla dzieci oraz jako akompaniator w różnorodnych przedstawieniach teatru lalek. Janusz występował także i nagrywał z zespołami Fifth Avenue i Monte Carlo, grając muzykę taneczną i jazzową dla różnych lokali rozrywkowych w Filadelfii.

Janusz jest częścią Projektu Kabaretowego „Odlot” od 2013 roku wraz z Richardem Druchem i wieloma innymi uczestniczącymi gośćmi. Przez 15 lat zabawiali polską społeczność w New Jersey i Pensylwanii. Po ukończeniu Temple University i uzyskaniu tytułu licencjata z edukacji muzycznej, Janusz rozpoczął karierę jako nauczyciel muzyki wokalnej w Philadelphia School District, gdzie jest obecnie zatrudniony.

Beata Szpura jest ilustratorką, malarką i nauczycielem malarstwa i grafiki. Zaczęła studiować architekturę na Politechnice Warszawskiej, ale po emigracji do USA zmieniła kierunek studiów na ilustracje. Ukończyła ten kierunek z wyróżnieniem na Parsons School of Design w Nowym Jorku. Później ukończyła również również program Masters of Arts w dziedzinie mediów na New School University. Wykłada obecnie Komunikację Projektowania Mody (Design Communication) oraz rysunek ręczny i komputerowy na Parsons School of Design, oraz rysunek i ilustracje w Queensborough Community College. Podczas ponad trzydziestoletniej kariery jako wykładowca uczyła malarstwa, rysunku, ilustracji, kolażu, projektowania graficznego, rysunku mody i teorii koloru. Jej ilustracje nawiązują często do życia i rozrywki w Nowym Jorku. Były publikowane w New York Times’, The Wall Street Journal, The Washington Post, The Daily News, Business Week, Cosmopolitan, Sports Illustrated, Wine and Spirits, New Yorker, Town and Country, Business Week. Mobile zaprojektowane przez Beatę były wydane jako karty świąteczne przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku. Uczestniczyła również w programie DOG NY. Program ten upamiętniał psy, które ratowały ludzi po wybuchu w World Trade Center. Malowane rzeźby wilczurów były ustawione przy wielu ulicach i skwerach nowojorskich, a następnie sprzedane na aukcji. Jej prace malarskie były wystawiane w USA, w Polsce, Francji i na Ukrainie. Jest długoletnim członkiem grupy Emocjonaliści w Nowym Jorku oraz często tworzy ilustracje dla Kuriera Plus.